RÓŻNE ODCIENIE JEDNEGO CIENIA
Cień, zwykle podczas tworzenia ilustracji komiksowych, często traktowany jest tylko jako mały dodatek, który urozmaici pracę. Należy pamiętać o najważniejszym zastosowaniu światła i cienia - określenie bryły i dokładnego kształtu obiektu. Oczywiście główną rolę w zarysowywaniu kształtu odgrywa kontur, ale złe rozjaśnienie lub przyciemnienie obiektu może popsuć nasze plany. Przed nałożeniem cienia warto dokładnie przemyśleć, które elementy chcemy uwydatnić, a które schować lub zmniejszyć. Podczas nakładania cienia na twarz niezamierzone niedociągnięcia i błędy mogą ją całkowicie zmienić i zdeformować.
Przygotowałem kilka przykładów, które świetnie ilustrują problem.
Technika, którą stosuję przy cieniowaniu postaci to cel-shading, czyli ostry cień bez przejść tonalnych i rozmazywania. Cel-shading świetnie sprawdza się przy ostrych kątach i mocnych wgnieceniach, ale bywa problematyczny przy gładkich powierzchniach.
W powyższych przykładach postarałem się zwizualizować duże znaczenie cienia na twarzy postaci. W pierwszym przykładzie udało mi się wydłużyć i zwęzić twarz. Wyrównałem brodę i miejsca przy nosie i policzkach do tej samej płaszczyzny. Na drugiej ilustracji można dostrzec wyostrzone policzki, spiczasty nos oraz głęboko osadzone oczy. Na trzecim obrazku twarz jest szersza, policzki i nos obfite, a oczy wyłupiaste.
Tak skrajne zmiany możemy uzyskać eksperymentując jedynie z cieniowaniem, więc nawołuje do tego, żeby przykładać równie dużą uwagę do tego jak do samego rysowania kontur.
Przygotowałem kilka przykładów, które świetnie ilustrują problem.
Technika, którą stosuję przy cieniowaniu postaci to cel-shading, czyli ostry cień bez przejść tonalnych i rozmazywania. Cel-shading świetnie sprawdza się przy ostrych kątach i mocnych wgnieceniach, ale bywa problematyczny przy gładkich powierzchniach.
W powyższych przykładach postarałem się zwizualizować duże znaczenie cienia na twarzy postaci. W pierwszym przykładzie udało mi się wydłużyć i zwęzić twarz. Wyrównałem brodę i miejsca przy nosie i policzkach do tej samej płaszczyzny. Na drugiej ilustracji można dostrzec wyostrzone policzki, spiczasty nos oraz głęboko osadzone oczy. Na trzecim obrazku twarz jest szersza, policzki i nos obfite, a oczy wyłupiaste.
Tak skrajne zmiany możemy uzyskać eksperymentując jedynie z cieniowaniem, więc nawołuje do tego, żeby przykładać równie dużą uwagę do tego jak do samego rysowania kontur.
Komentarze